"သိလ်က္ အျပစ္က်ဴးလြန္သူႏွင့္ မသိ၍ အျပစ္က်ဴးလြန္သူ မည္သူက ပုိအျပစ္ၾကီးသနည္း..."

••••••••••••••••••••••••••
•

Q. အရွင္ဘုရား…
မေကာင္းမႈအကုသုိလ္ တစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္ရာတြင္ အျပစ္ရွိမွန္းသိလွ်က္ က်ဴးလြန္သူႏွင့္ အျပစ္ရွိမွန္းမသိ၍ က်ဴးလြန္သူ မည္သူက ပုိၿပီးအျပစ္ႀကီးပါသနည္း။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။ ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား။
(မ်ိဳးေအာင္)

A.ကမၼနိယာမ သေဘာအရ အျပစ္ရွိပါလ်က္
အျပစ္မရွိဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္ျခင္း(အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ မသိျခင္း)
ဟာ မွားယြင္းတဲ့အျမင္၊ မွားယြင္းတဲ့အယူျဖစ္လုိ႔
"မိစၧာဒိ႒ိ" ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိ မိစၧာဒိ႒ိအယူရွိၿပီး အျပစ္မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆကာ
အျပစ္ကုိ အျပစ္မျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မေကာင္းမႈကုိ
ျပဳလုပ္တဲ့အခါ ေၾကာက္ရြ႕ံျခင္းမရွိ
ရဲရဲတင္းတင္း ျပဳလုပ္မိတတ္ပါတယ္။
အဲလုိ မေၾကာက္မရြံ႕ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ရဲ႕
အက်ိဳးေပးမႈဟာလည္း ပုိၿပီးႀကီးေလးတတ္ပါတယ္။


♦ ဥပမာေျပာရရင္ မီးရဲရဲေတာက္ေနတဲ့ သံတုံးသံခဲေတြကုိ
ေရႊလုိ႔ထင္ၿပီး ကုိင္တဲ့သူဟာ ပုိၿပီးျပင္းထန္နာက်င္စြာ
ပူေလာင္ခံရသလုိ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔မသိဘဲ
က်ဴးလြန္သူအတြက္ အကုသုိလ္ရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈဟာလည္း ပုိၿပီးျပင္းထန္တတ္တဲ့သေဘာပါ။

♦ ဒီလုိပါပဲ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိၿပီး က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ
မလဲြမေရွာင္သာလုိ႔ လုပ္ရေပမယ့္ အျပစ္လုိ႔သိေနတဲ့အတြက္ ေၾကာက္ရြ႕ံတြန္႔ဆုတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။

ဒီလုိ အသိရွိေနတဲ့အတြက္လည္း က်ဴးလြန္ရေပမယ့္
ထိမ္းထိမ္းသိမ္းသိမ္း က်ဴးလြန္ေလ့ရွိပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္တဲ့ အကုသုိလ္
အက်ိဳးဟာလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႀကီး မလာတတ္ပါဘူး။

♦ ဥပမာေျပာရရင္ မီးရဲရဲေတာက္ေနတဲ့
သံတုံးသံခဲေတြကုိ မီးရဲရဲေတာက္ေနတာကုိ
သိတဲ့အတြက္ မလဲြသာလုိ႔ ကုိင္ရေပမယ့္
အပူသက္သာေအာင္ကုိင္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ။

ဒီလုိဆုိရင္ ရာဇသတ္ဥပေဒကုိလည္းေကာင္း ဘုရားပညတ္ေတာ္ကုိလည္းေကာင္း သိလ်က္
လြန္က်ဴးသူေတြဟာ ေလာကေၾကာင္းအရ
ဘာေၾကာင့္ ႀကီးေလးတဲ့အျပစ္ကုိ ခံရတာလဲလုိ႔
ေစာဒက တက္စရာရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။

♦ ေလာကေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့
ဥပေဒစတာေတြကုိ သိလ်က္က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ
ဒီဥပေဒပညတ္ခ်က္မ်ားကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အျပစ္အျပင္ ဥပေဒပညတ္စတာေတြကုိ မေလးစားတဲ့
အဂါရ၀စိတ္မ်ားပါ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေလာကေၾကာင္းအရ သိလ်က္နဲ႔က်ဴးလြန္တာဟာ ပုိၿပီးႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္ျဖစ္တာပါ။
ဒါ့အျပင္ ဒီဥပေဒ ပညတ္မ်ားကုိ မသိနားမလည္ျခင္းဟာ
မွားယြင္းတဲ့မိစၧာဒိ႒ိ မဟုတ္ပါ။

သတိမမူမိလုိ႔ ေမာဟဖုံးလႊမ္းမႈသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလာကသတ္မွတ္ခ်က္ ဥပေဒမ်ား၊
၀ိနည္းပညတ္ခ်က္မ်ားကုိ မသိလုိ႔ က်ဴးလြန္ျခင္းဟာ ဥပေဒပညတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ မေလးစားတဲ့
အဂါရ၀စိတ္ မရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္ေပးတဲ့အခါလည္း
ညွာညွာတာတာေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အျပစ္ခံရတဲ့အခါမွာလည္း သိလ်က္က်ဴးလြန္သူထက္ ပုိၿပီးေလ်ာ့ေလ်ာ့ေပါ့ေပါ့့ပဲ ခံရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
(မဟာဂႏၶ႐ုံဆရာေတာ္ရဲ႕ သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာကုိ ကုိးကားပါသည္။)

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အကုသိုလ္အျပစ္ကုိ
အျပစ္လုိ႔ မျမင္တာဟာ မွားယြင္းတဲ့မိစၧာဒိ႒ိျဖစ္တဲ့အတြက္
အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔မသိဘဲ က်ဴးလြန္တာနဲ႔
အျပစ္ကုိအျပစ္လုိ႔ သိေပမယ့္ မလဲြမေရွာင္သာလုိ႔
က်ဴးလြန္လုိက္ရတာ ႏွစ္မ်ိဳးမွာ အျပစ္ကုိ မသိဘူးဘဲ
က်ဴးလြန္တာက ပုိၿပီးႀကီးေလးပါတယ္။
ေလာကေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွာေတာ့
သိလ်က္က်ဴးလြန္တာက ပုိၿပီးအျပစ္ႀကီးပါတယ္။

- [ဆရာေတာ္ မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)]

Posted in: တရားေတာ္/ဆံုးမစာ