အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စ္တင္တာ ရက္ျခားျဖစ္ေနပါတယ္...။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
ကိုရီးယားကား ၾကည့္ေနလို႔ပါ...။ အခု ျပီးသြားျပီဆိုေတာ့ အရင္လုိ တစ္ရက္ တစ္ပုဒ္ တင္နုိင္ေတာ့
မွာပါ...။(ေက်ာင္းက အားရင္ေပါ့....)
ေက်းလက္ေဒသရဲ့ လမိုက္ညေပါ့...။ ေခတ္ကလည္း မေကာင္းခ်ိန္ဆုိေတာ့ သူခိုး က ေပါလြန္းလွပါ
တယ္...။ ညတုိင္း သူခိုးခိုးမွာ စုိးတဲ့အတြက္ ဂရုတစိုက္ အိပ္ရတာကေတာ့ ရြာသူ၊ ရြာသားေတြေပါ့...။
အိမ္၀ုိင္းစည္းရုိးေတြကို ဆူးေတြနဲ႔ ပိတ္ေနေအာင္ကာ၊ ႏြားတဲကို ၀ါးလံုးေတြ အထပ္ထပ္ ကန္႔လန္႔ထ
ားတာေတာင္မွ သူခိုးက လြတ္ေအာင္ ခိုးတာလည္းရွိရဲ့...။ ခက္ေတာ့ ခက္သား သူခိုးဆုိတဲ့ အမ်ိဳးက
လည္း ေခါင္းမွာ ဂ်ိဳ ေပါက္မေနသလုိ၊ ေနာက္ေက်ာမွာ အျမီးမပါ ျပန္ေတာ့ မကြဲျပား....။
“ဗ်ိဳ႕ ဦးရီးေကာင္း ည ဂရုစိုက္အိပ္ဗ်ိဳ႕... ရြာအျပင္မွာ လူစိမ္း သံုးေယာက္ ေတြ႔ခဲ႔တယ္... ဟုိဘက္အိမ္ေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းလုိက္ပါအံုး...”
အဲလုိမ်ိဳး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္ဆင့္ကမ္းျပီး ေျပာလုိက္ၾကတာ တစ္ရြာလံုး ပ်ံ႕သြားေရာ
...။ တစ္ရြာတည္းေန၊ တစ္ေရတည္းေသာက္ ၊ တစ္မုိးေအာက္ အတူေနသူေတြဆုိေတာ့ ေသြးစည္း
ညီညြတ္မႈကလည္း အထူးေျပာစရာမလုိ...။
အဲလို ည မ်ိဳးမွာ သူခိုး ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မကပ္ခဲ့ေလနဲ႔ တစ္ရြာလံုး ၀ိုင္းလုိက္တာေလ...။ သူခုိး ေျပး
ေပါက္မွားမယ္မွတ္...။ ဒါေပမယ့္လည္း သူခိုးကို လူေကာင္းေတြက ေၾကာက္ၾကရေပသည္။ ဘာေၾက
ာင့္လည္း ဆုိေတာ့ သူခိုးေတြက ခိုးရံုတင္ မက၊ သူတုိ႔ မလြတ္လုိ႔ ေခ်ာင္ပိတ္မိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ဆုိရင္
ဓါးနွင့္ ပစ္တတ္ေလေသာေၾကာင့္ပါ...။
သူခုိးကပ္သံ ၾကားတာနွင့္ ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြကေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ၾကပါတယ္...။ သူခိုးမကပ္
ေအာင္၊ လူမအိပ္ေသးဘူးဆုိတာ သိေအာင္ ေခ်ာင္းဟန္႔ၾကသလုိ၊ မီးခြက္ထြန္းျပီး ငုတ္တုတ္ ထုိင္ေန
တတ္ၾကေပသည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း တစ္ညလံုး ဂရုတစုိက္ ေနၾကေပမယ့္လည္း သူခိုးက
မလာ...။ အဲဒီည ကုန္လုိ႔ မနက္ေရာက္ရင္ေတာ့ သတင္းေတြက ၾကားရပါသည္။ ဘယ္ရြာေတာ့ ႏြား
ဘယ္နွစ္ေကာင္ ပါသြားတာ၊ ဘယ္စည္းရုိးက ေဖာက္သြားတာ ဆုိတဲ့ သတင္းေတြက လူသတင္း၊လူ
ခ်င္းေဆာင္ေပါ့...။
“သိန္းတန္ ဓါတ္မီး ညတုန္းက အားကုန္သြားတယ္ေနာ္.. ဓါတ္ခဲတစ္စံုေလာက္၀ယ္ခဲ့အံုး.. အခုခ်ိန္က
သူခိုးက ေသာင္းက်န္းတယ္၊ ဓါတ္မီးမရွိလို႔မျဖစ္ဘူး...”
အဲဒီလုိမ်ိဳး အသံေတြက လူတုိင္း အျမဲေျပာေနၾက စကားလံုးေတြ။
လက္ပံက်င္း တစ္ရြာလံုး အိပ္ေမာၾကေနျပီ...။ တစ္အိမ္မွ မီးမရွိသလို၊ တစ္အိမ္မွ လူသံမၾကားရ...။
လူစိမ္းတစ္ေယာက္ စည္းရုိးကို ေဖာက္ေနေလျပီ...။ ေခြးတစ္ေကာင္ကေတာ့ က်ားစီး၀ါးစီး ေဟာင္
ေနေပသည္။ ေခြးပိုင္ရွင္ မသန္း မီးမထြန္းပဲ အေမွာင္ထဲကေန အကဲခတ္ေနသည္။ လူစိမ္းကလည္း
စည္းရုိးးက ဆူးေတြကို တစ္ခုခ်င္း ဖယ္ရင္း လူတစ္ကိုယ္စာ အေပါက္ ေဖာက္ေနေလသည္။
မသန္းတစ္ေယာက္ အသက္ရႈသံတုိ႔ မမွန္ခ်င္၊ နွလံုးလည္း အရမ္းခုန္လာေလျပီ...။ ဒီေန႔မွ သူ႔သား
က အျခားရြာကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားေလသည္။ အိမ္မွာကလည္း မ်က္မျမင္ အေမ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိ
သည္။ မသန္း ဘာလုပ္ရေတာ့မည္ မစဥ္းစားတက္၊ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးစီး ေတြက ထြက္လာ
ေပျပီ...။ သူ႔အတြက္ အားကိုးရာကား ေခြးကေလး ငမဲ ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေခြးေလး ငမဲလည္း သရဲ
တစ္ေကာင္ကို ေဟာင္ေနသည့္အလား...။ ခဏေနေတာ့ ေခြးကေလးငမဲ ေဟာင္ေနရာမွ အျမီးေလး
နံ႔ျပီး အရာတစ္ခုကို ပါးစပ္မွာကိုက္ျပီး ထြက္သြားတာက မသန္းျမင္ေနရသည္...။ သူခိုးလည္း မသန္း
တို႔ စည္းရုိးကို ေဖာက္ေနေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏြားျခံဆီသို႔ ဦးတည္သြားေလေတာ့ မသန္းေၾကာ
က္ေၾကာက္နဲ႔ သူခိုးကပ္လုိ႔ပါေတာ္၊ သူခိုးကပ္လုိ႔ပါ....။ မသန္း အာေခါင္ေျခာက္ေအာင္ ေအာ္လိုက္
ေတာ့ သူခိုးလည္း လက္ထဲမွာ ပါတဲ့ ဓါးနဲ႔ အသံလာရာကို မွန္းဆျပီး ပစ္လုိက္ေလသည္။ မသန္း သူ႔
ကို မွန္ျပီ ဆုိျပီး ေအာ္လုိက္တာက...
“မသန္း ..သမီး... ညည္း ဘာျဖစ္တာတုန္း အေမ့ကို ေျပာစမ္း...”
မသန္း တစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးေစး တို႔ ျပန္ေနေလျပီ... သူ႔ရင္ဘတ္ကိုလည္း ဖိလုိ႔... အဲေတာ့မွ သူ အိမ္
မက္မက္ေနတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ေတာ့သည္။ ေရထေသာက္ျပီး အေပါ့သြား၊ ျပီးမွ ႏြားတဲ ဘက္သြား
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႏြားနွစ္ေကာင္ မရွိေတာ့...။
အဲဒီေတာ့မွ မသန္း သူၾကီး အိမ္ကို ေျပးျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာေလမွ...။
“ဒူ..ဒူ.ဒူ..ဒူ...................” သူၾကီးလည္း ေမာင္းကို အဆက္မျပတ္ ထုေလျပီ....။ ရြာသူ၊ ရြာသားတုိ႔
လည္း ႏြားေပ်ာက္တယ္ဆုိတာ တန္းျပီး သိေလသည္...။
“ဘယ္သူ႔အိမ္လည္းေဟ့ ဘယ္သူအိမ္လည္းဟ...”။
“မသန္း တို႔ အိမ္တဲ့ဟ...”
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားလက္ဆင့္ကမ္းလုိက္တာ... မသန္းတို႔ အိမ္တည္းကို လူေတြျပည့္
လာပါသည္။ လာတဲ့ လူတုိင္းကလည္း ဓါးေတြ ၊ လွံေတြ အျပည့္နဲ႔...။ ေယာက္်ား တစ္ခ်ိဳ႕ ေျခရာခံၾက
သလုိ၊ သဲလြန္စ ရွာေနၾကသည္။
“သူခုိးက ဒီကေန ၀င္လာတာ... ဒီမွာ စည္းရိုးေဖာက္ထားတယ္... ေျခရာက ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ရာပဲ...”။
“ဟုတ္တယ္ဟ ဟုတ္တယ္” တစ္ေယာက္ေျပာတာကို ၀ုိင္းအံုၾကည့္ျပီး ေထာက္ခံၾကေလသည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ ႏြားေခ်းပံုကို လက္နဲ႔ ထုိးၾကည့္လုိက္ေလသည္။ အားလံုးက
လည္း ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကပါသည္။ အဲဒီလူက ေျပာလုိက္ေလသည္...
“ႏြားက အခုပဲ ဆြဲသြားတာ ရြာထဲမွာပဲ ရွိနုိင္တယ္ တစ္ရြာလံုးကို ၀ုိင္းထား...”
“ဘာလုိ႔ အဲလုိ ေျပာနုိင္တာလဲ... ခင္ဗ်ားက”
“ဒီမွာေလ ႏြားေခ်းပံုက ပူပူေႏြးေႏြးရယ္ ၊ အေငြ႔လည္း ထြက္ေနတယ္...”
အဲလုိ ေျပာလုိက္မွ ရြာသားေတြလည္း .....
“ဟုတ္တယ္ေဟ့ ဟုတ္တယ္... သူခိုးကြ..သူခိုး ..သူခိုးက ရြာထဲမွာပဲ ရွိနုိင္တယ္.. အေပါက္ေတြ အား
လံုးပိတ္ထားေဟ့... ပိတ္ထား...”
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေအာ္ေနသလုိ၊ ေမာင္းသံကလည္း တဒူဒူ နဲ႔ ဆူညံ ေနတုန္းပါပဲ... သူခိုးကဘ
ယ္လုိေနမယ္ေတာ့ မသိ... ကေလးေတြနဲ႔ မိန္းမေတြနဲ႔ကေတာ့ ေၾကာက္ေနျပီ... သူခုိး အိမ္ထဲ ၀င္လာ
မွာ စိုးရိမ္တဲ့ အတြက္...။
လူတစ္ေယာက္ အာျပဲၾကီးနဲ႔ ေအာ္လုိက္ေလသည္....
“ႏြားက ဒီမွာေဟ့ လူမလြတ္လုိ႔ ႏြားေတြကို ထားသြားတယ္... ႏြားေတြကိုလည္း ရိုက္ထားလုိက္တာ ဒ
ဏ္ရာၾကည့္ပဲ.. အဲဒီ သူခုိးကို မိေအာင္ဖမ္း အေသသတ္မယ္ေဟ့...”
အဲလုိ ေအာ္လုိက္ေတာ့ ႏြားေတြကို အိမ္ျပန္ပို႔တဲ့သူက ပို႔... သူခိုးကို ဖမ္းဖုိ႔ လုပ္တဲ့သူေတြက လုပ္ေန
နဲ႔ တစ္ရြာလံုးကို ဆူညံေနတာပဲ...။
“သူခုိးက ဒီမွာေဟ့ ဒီမွာ... အရီးသင္တုိ႔ အိမ္ဘက္ကို ေျပးသြားျပီ”
အဲလုိ ေအာ္လုိက္ေတာ့ အဲဒီ နားမွာ ၀ိုင္းထားလုိက္ၾကျပန္သည္။ သူခုိးလည္း အေမွာင္ထဲ ရမ္းသမ္း
ျပီး သစ္ပင္ေပၚကို တက္လုိက္ေလသည္။ ၀ိုင္းထားသူ အားလံုးလည္း ေျခရာျပတ္သြားေလသည္...။
“ဒီနားမွာ ေပ်ာက္သြားတာပဲ... ဒီနားမွာပဲ ရွိမယ္ အလြတ္မေပးနဲ႔ ဓါတ္မီးနဲ႔ ေသခ်ာရွာၾက...” တစ္
ေယာက္က အမိန္႔ေပးလုိက္ေလသည္။ အားလံုးလည္း ေျပာတဲ့ အတုိင္း ရွာေနၾကသည္...။ သူခိုးလည္း
သစ္ပင္ေပၚမွာ အသံမၾကားေအာင္ ကပ္ေနေလသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူခိုးလည္း ေခ်ာင္းက ဆုိးခ်င္လ
ာတဲ့ အတြက္ ေအာင့္ထားရမွ ထြက္သြားတာဆုိေတာ့ အသံၾကီးက အက်ယ္ၾကီး...။ ေခ်ာင္းဆုိးသံၾကား
တဲ့ ဆီကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူခိုး...။
“ေဟ့... သူခိုး ဒီအပင္ေပၚမွာေဟ့... ဒီအပင္ကို၀ုိင္း...” သူခုိးလည္း ခုန္ခ်ျပီး ေျပးျပန္ေလသည္။
ရြာသားတုိ႔ ညီညြတ္မႈေၾကာင့္ သူခုိးလည္း ေျပးေပါက္ကို မေတြ႔.... ၀ုိင္းျပီး တုိက္ခုိက္ၾကေလသည္...။
သူခိုးကို ဓါးထိသြားေလျပီ... သူခိုးလည္း ေသြး တရဲရဲျဖင့္ ေျပးရင္း သူေဖာက္ခဲ့ေသာ စည္းရိုးေပါက္ကို
ေရာက္သြားေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအေပါက္ကို တုိးျပီး ထြက္သြားေလသည္... အဲဒီမွာ သူခိုးရဲ့
အက်ၤ ီက ခ်ိတ္ျပီး က်န္ခဲ့ေလေတာ့ ...
“သူခုိးက ဒီမွာ သူေဖာက္ခဲ့တာ ထင္တယ္.. စည္းရိုးေပါက္ေနတယ္ ဒီထဲမွာပဲ... ၀ပ္ေနတယ္ လုပ္ၾက
ကြာ...” တစ္ေယာက္က ေအာ္လုိက္ေတာ့ ၀ိုင္းျပီး လွံနဲ႔ ထုိးၾကေလသည္။ ေမွာင္ေနတာဆိုေတာ့ လူမွ
န္း၊ စည္းရိုးထဲက အက်ီမွန္း မသိၾက ထုိးလုိက္ၾကတာ... အဲဒီ အက်ီ ကို သူခုိးဆုိျပီး ဆြဲထုတ္ၾကေလ
သည္...။ အဲဒီေတာ့မွ သူခိုး အက်ီမွန္းသိၾကေလသည္။ အက်ၤီ တစ္ခုလံုးမွာလည္း ေသြးေတြက ရဲလုိ႔..
...။
“သူခုိးးက ဒီအေပါက္က ထြက္သြားျပီ..သူမေျပးနုိင္ဘူး ဟုိဘက္နားမွာပဲ ရွိမယ္”..လုိက္ၾကျပန္ေလသ
ည္...။ သူခုိးကုိ လုိက္ရွာေပမယ့္လည္း မေတြ႔ေတာ့ အပုန္းေကာင္းသြားတာလား၊ သူ႔အေဖာ္ေတြက
ပဲ ကယ္သြားတာလား မသိ...။
တစ္ရြာလံုးလည္း သူခိုးလုိ္က္ရတာ ေပ်ာ္ေနပံုရပါသည္။ မသန္းလည္း ေက်းဇူးတင္လြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္
မ်ားေတာင္ လည္လုိ႔.. ေနာက္ျပီး သူ႔ရဲ့ အိမ္မက္ကိုလည္း ေျပာျပေနေလသည္။ လူေတြကလည္း အံ့ၾသ
ေနၾကေပသည္...။ တကယ္ခုိးသြားတာကို မသန္း အိမ္မက္ထဲမွာ သိတယ္ဆုိေတာ့... အားလံုး ထူးဆန္း
ေနတာေတာ့ အမွန္...။
ေနာက္ သံုးေလးလေလာက္ၾကေတာ့ သူတို႔ရြာကို ခုိးတဲ့သူခိုး မိသြားျပီး ေထာင္က်သြားျပီဆုိတာ သိလို
က္ရပါသည္...။ အဲဒီသူခိုးက မသန္းတို႔ရြာကို မခိုးဖုိ႔၊ အဲဒီရြာက လူညီလုိ႔္ခိုးဖုိ႔ မလြယ္ေၾကာင္း သူ႔ အေပါ
င္း အသင္းေတြကို ေျပာျပသတဲ့...။
ေနာက္ေတာ့ မသန္းတုိ႔ ရြာကို ဘယ္သူခိုးေတြမွ မလာၾကေတာ့ပါဘူးတဲ့ဗ်ာ...။
ရာဇာ(ေက်းလက္သားေလး)
Thursday, August 1, 2013
သူခိုးဖမ္းတဲ့ည (မသန္းတုိ႔ရြာ)
0 comments:
Post a Comment